Ik zoek woorden om te beschrijven wat een impact onze themabijeenkomst Muziek Verbindt heeft. Zonder foto van blije mensen maar alleen via mijn tekst, waarin woorden als bewondering en dankbaarheid doorklinken.

Moedige mensen vertelden dat ze een kind en soms meerdere kinderen hebben verloren of dat ze gevlucht zijn uit hun land omdat ze anders vermoord zouden worden.

Mensen die recent hun partner hebben verloren of uiting geven aan het gemis van een moeder of vader die nu ernstig ziek is.

Een man vertelde dat hij de zorg om zijn vrouw niet meer aankan en voor de beslissing staat om haar op te laten nemen. “Ik heb het haar zo beloofd om altijd voor haar te zorgen maar het kan echt niet meer”.

Een vrouw vertelde dat zij ongewild kinderloos is geweest en daar naarmate ze ouder wordt nog veel verdriet over heeft. Als ze het verhaal deelt met haar omgeving ontvangt ze vaak onbegrip, het is al zo lang geleden..

Dan die prachtige vrouw die ons vertelde dat zij ernstig ziek was geweest, geen vooruitzichten meer had maar nu genezen is verklaard. Haar dankbaarheid was voelbaar.

Na het delen van de woorden luisterden we naar de muziek die er voor de verteller bij hoort, soms met een traan, maar ook met een lach. We vierden het leven toen de groep inhaakte op een meezinger: “Dit nummer zet ik altijd op als het me allemaal even te zwaar is”.

Tijdens de verhalen was het doodstil en ging alle aandacht uit naar de verteller. Aan het einde van de bijeenkomst verwacht je misschien een mineurstemming door alle heftige verhalen, maar niets is minder waar. Er was dankbaarheid voor het luisteren en de oprechte belangstelling, mensen troostten elkaar, gaven mooie warme woorden mee en soms een aanraking of een knuffel.

Binnen twee uur tijd ontstond er op een plek ergens in Nederland een verbinding tussen mensen die elkaar daarvoor nog niet allemaal kenden, maar nu misschien wel voor langere tijd een band hebben gesmeed. Mensen met verschillende nationaliteiten en achtergronden.

En na afloop ga ik als een dankbaar mens naar huis: dit is waar mijn missie om draait. Mensen verbinden vanuit het hart, zodat ze weer verder kunnen en weten dat er een speciale plek is waar zij terecht kunnen. Helemaal vanuit de kern, waar je gewoon kunt zijn wie jij bent, zonder oordeel. Dat gun ik iedereen!

Liane Wolfert